Het hoe van oriënteren

Het is voor een mens doorgaans niet eenvoudig om zich alleen te oriënteren. Bij het zoeken van de juiste weg hebben we al gauw hulpmiddelen nodig. Die middelen bestaan uit electronica, kaarten, een kompas of gewoon mensen.

Als eerste en belangrijkste zaak is dan het antwoord op de vraag: Waar ben ik? Want als we weten waar we zijn pas dan kunnen we een route uitstippelen met behulp van de boven genoemde middelen. Stel dat ik zou denken dat ik Parijs ben omdat ik Frans hoor praten – mijn eigen observatie – maar ik ben in werkelijkheid in Madagaskar, dan wordt het lastig, misschien wel onmogelijk om mijn weg naar huis te bepalen. En hoe sterker ik aan mijn eigen observatie vast houd, hoe kleiner de kans dat ik ooit thuiskom.

Onze eigen observaties en overtuigingen bepalen hoe en waar naar ik ga zoeken. Wil ik bewijs vinden dat je een hoofdbedekking moet hebben in de kerk – wat overigens respectvol kan zijn – dan ga ik daar zeker bewijs voor vinden. Want de Bijbel zegt: Zoekt en je zult vinden.

Bij het oriënteren is het dus nodig dat we eerst zelf onderzoek doen zodat we ons bewust zijn van onze ‘eigen inzichten’. Pas dan kunnen we – mits we bereid zijn onze eigen inzichten in een open hand te houden – ons gaan oriënteren.